تحریری از نقد اشمیت‌ـ‌پتری بر اوّلین مثال نقض گتیه

گتیه با ارائه دو مثال نقض ادّعا می‌کند که ممکن است شخص S به گزاره P باور صادق موجّه داشته باشد ولی به آن معرفت نداشته باشد. گزاره P در اولین مثال نقض گتیه دربردارنده یک «توصیف معیّن» است. در این مقاله، با تکیه بر آرای راسل، استراوسون، و دونلان در باب تحلیل جملات حاوی توصیفات معیّن، تلاش می‌کنیم تا اوّلین مثال نقض گتیه را نقض کنیم. به بیان دقیق‌تر، نشان می‌دهیم که دلیل معرفت نداشتن شخص S به گزاره P در اوّلین مثال نقض گتیه این است که یا اصلاً به P باور ندارد و یا به P باور دارد امّا P صادق نیست. به این ترتیب، روشن می‌شود که مثال اوّل گتیه، برخلاف ادّعای او، ناقض تعریف سه‌جزئی معرفت نیست.